Densytometria jest nieinwazyjnym badaniem diagnostycznym mierzącym gęstość mineralną tkanki kostnej gąbczastej.
Pomiary wykonuje się w różnych okolicach ciała i różnymi metodami.
Najczęstszymi okolicami wykonywanych pomiarów są: kręgosłup odcinek lęźwiowy, szyjka kości udowej,talerz kości biodrowej, nagarstek, kość piętowa.
Najwięszą wartość diagnostyczną mają pomiary wykonywane aparaturą emitującą promieniowanie rentgenowskie.
W użycią są również aparaty emitujące ultradźwięki. Praktyka dysponje densytometrem Osteospace Medilink
Wynik densytometrii jest podawany w liczbie tak zwanych odchyleń standardowych.
Odchylenie standardowe (SD) to pojęcie statystyczne pozwalające określić w jakim stopniu uzyskany wynik jest odległy od należnej średniej zawartości wapnia w kościach w całej populacji. Dla pacjenta i lekarza najważniejsze w interpretacji badania densytometrycznego są wskaźniki punktowe Z i T.
Wskaźnik punktowy Z (Z-score) przedstawia ile odchyleń standardowych dzieli gęstość kostną badanej osoby od wyniku statystycznej zdrowej osoby tej samej płci, rasy i - najważniejsze - wieku. Wskaźnik Z informuje badanego, jak obraz jego kości wygląda na tle kości przeciętnego rówieśnika.
Wskaźnik punktowy T (T-score) określa o ile odchyleń standardowych gęstość kostna badanej osoby różni się od szczytowej, idealnej masy kostnej, którą badany mógł osiągnąć w młodości. Wskaźnik T nie bierze pod uwagę wieku badanej osoby, ściśle więc określa ryzyko złamania.
| 
